بررسی رابطه مدیریت استعداد با فرایند انتخاب و ابقاء مدیران در دانشگاه علوم پزشکی وخدمات بهداشتی درمانی مازندران

 سابقه و هدف: با توجه به پیشرفت روز افزون علوم و ایجاد محیط رقابتی برای سازمان ها، بسیاری از سازمان ها بدون آمادگی، توان ایستادگی در شرایط رقابتی را ندارند و در تحقق اهدافشان با چالش های اساسی روبرو خواهندشد. در چنین وضعیتی، مدیران مستعد و توانمند می توانند زمینه را برای رسیدن به اهداف سازمانی مهیا کنند. مدیریت استعداد، یک فرآیند مناسب برای حمایت و توانمند سازی مدیران است(1). با انجام این تحقیق به این سوال علمی پاسخ داده می شود که آیا بین مدیریت استعداد و فرایند انتخاب و ابقاء مدیران رابطه ای وجود دارد یا خیر. مواد و روش ها:  این پژوهش توصیفی و مقطعی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن تعداد 184 نفر از مدیران رده میانی اند که همگی آنان به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفته اند. ابزار گردآوری داده ها دو سری پرسشنامه محقق ساخته تحت عناوین مدیریت استعداد و انتخاب مدیران می باشد. پرسشنامه مدیریت استعداد شامل 10 بخش فرعی و 68 سوال و پرسشنامه انتخاب مدیران شامل 5  بخش فرعی با 30 سوال می باشد. یافته ها: نتایج بررسی نشان داد بین مدیریت استعداد و انتخاب مدیران دانشگاه علوم پزشکی، رابطه معنا داری وجود دارد. اما بین مدیریت استعداد و سابقه مدیریت (ابقاء) رابطه معناداری مشاهده نمی شود. مابین سه گروه مدیران بهداشتی، درمانی و ستادی از نظر مدیریت استعداد، تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین بین سن مدیران و مدیریت استعداد، تفاوت معناداری مشاهده نشده است. علاوه بر آن در سه گروه مدیران باسابقه، کم سابقه و باسابقه متوسط از لحاظ مدیریت استعداد تفاوت معناداری وجود ندارد. استنتاج: نتایج پژوهش نشان می دهد که انتخاب مدیران در دانشگاه علوم پزشکی براساس مدیریت استعداد و مهارت های مورد نیاز است. اما هیچگونه رابطه ای با ابقاء مدیران مشاهده نمی شود.